سهمیه گسترش چگونه به دست ماشین سوخت؟

باد آورده ای که به سختی به دست آمده بود (گزارش)

به گزارش نوبر خبر؛ تیم ماشین سازی تبریز با قبول شکست یک بر صفر مقابل فولاد در هفته بیست و هفتم، به صورت رسمی به عنوان اولین تیم لیگ بیستم به دسته یک سقوط کرد؛ اتفاقی که البته از خیلی وقت پیش همه آن را قبول کرده بودند، حتی خود ماشین سازان اما معادلات روی کاغذ به گونه ای پیش رفت که این سقوط، در هفته بیست و هفتم قطعی شد. ماشین سازی در شرایطی با لیگ برتر خداحافظی کرد که داستان این تیم در لیگ بیستم، داستان بسیار بلند بالایی بود؛ داستانی سرشار از اتفاقات عجیب و غیر معمول که در نهایت به یک سقوط تلخ انجامید تا فوتبال تبریز در لیگ فصل آینده تنها یک سهمیه داشته باشد.

در پایان فصلی که محمدرضا زنوزی به عنوان مالک باشگاه گسترش فولاد، مالکیت باشگاه ماشین سازی که در آستانه انحلال قرار گرفته بود را به عهده گرفت، مالکیت باشگاه تراکتور هم به نام این سرمایه دار متمول ثبت شد تا شاهد اتفاقی جالب و نادر در فوتبال ایران باشیم؛ ماشین سازی در پایان فصل 97-96 در لیگ دسته یک حضور داشت و گسترش و تراکتور، لیگ برتری بودند؛ محمدرضا زنوزی هم مالک هر سه باشگاه بود. به پاس نام و قدمت ماشین سازی که قدیمی ترین باشگاه شمال غرب کشور بود، نام گسترش فولادِ لیگ برتری به ماشین سازی تغییر یافت و امتیاز ماشین سازی هم به نود ارومیه واگذار شد تا بار دیگر شاهد لیگ برتری شدن سبزهای فوتبال تبریز باشیم.

طی دو فصل اول، ماشین سازی به هر نحوی که بود در لیگ برتر ماندگار شد؛ این تیم در فصل 98-97 صاحب رتبه سیزدهم شد و فصل 99-98 را هم با رتبه یازدهم به پایان رساند. پیش از شروع فصل 00-99 اما فرایندی شروع شد که پایان آن را می شد خیلی راحت حدس زد؛ سقوط! سبزپوشان فوتبال تبریز در حالی پای به لیگ بیستم گذاشتند که بیش از 90 درصد شاکله خود را تغییر داده بودند؛ تمامی بازیکنان سال گذشته ماشین سازی از این تیم جدا شده و تیم با نفرات جدید برای لیگ بیستم بسته شد. اتابک زارعی و آیدین قهرمانی به عنوان سهمیه های زیر 23 سال، تنها بازمانده های ماشینِ فصل گذشته بودند. با چنین تغییرات گسترده ای، همه روزهای سختی را برای ماشین سازی پیش بینی می کردند. در چنین جوی بود که هواداران ماشین سازی که چند سال پیش از زنوزی خواسته بودند تیم شان را نجات دهد بار دیگر او را به فرق گذاشتن بین تراکتور و ماشین محکوم کردند. این اعتراضات به بی احترامی منجر شده و زنوزی به بن بست رسید. علی رغم اعلام دوباره او برای واگذاری ماشین سازی، چند سرمایه دار متمول تبریزی که نام شان برای اداره ماشین مطرح شده بود، از این کار سر باز زدند. مهمترین این سرمایه داران، فردی شناخته شده در تبریز و یک شرکت اقتصادی وابسته به او بود که در دقیقه 90 از قبول این مسئولیت پشیمان شدند. جو به حدی در این فصل متشنج بود که باشگاه ماشین سازی دو بار به صورت رسمی از تیم داری انصراف داد اما هر دو بار با تلاش مسئولان استانی از این فاجعه جلوگیری شد.

وحید بیاتلو، سرمربی 34 ساله ماشین سازی علی رغم نگرانی های بسیار، امیدوار بود که در اولین تجربه لیگ برتری خود با تیم دگرگون شده اش نتایج قابل قبولی بگیرد اما از همان آغاز کار شاهد عملکردی بودیم که ماشین را خیلی زود به کاندیدای نخست سقوط تبدیل کرد. عمر سرمربیگری بیاتلو در لیگ برتر زیاد نبود و او پس از 5 هفته (3 باخت و 2 مساوی) از سمت خود برکنار شد؛ سعید اخباری به عنوان جانشین بیاتلو کار خود را آغاز کرد و بعد از 5 باخت و 4 مساوی، سرانجام توانست برای ماشین برد بیاورد (پیروزی مقابل صنعت نفت در هفته پایانی نیم فصل اول)؛ این گونه بود که نیم فصل اول لیگ برتر با 8 باخت، 6 مساوی و یک برد (9 امتیاز از 45 امتیاز ممکن!) برای سبزپوشان به پایان رسید؛ در چنین شرایطی، پیش بینی سقوط ماشین در پایان فصل کار چندان سختی نبود مگر اینکه معجزه ای رخ بدهد.

در نیم فصل دوم، رفت و آمدهای زیادی را روی نیمکت ماشین سازی شاهد بودیم. مهدی پاشازاده به عنوان جانشین سعید اخباری انتخاب شد اما بعد از تنها حضور در سه بازی رو نیمکت ماشین، این مربی از سمت خود استعفا داد؛ تصمیم عجیبی که با بازگشت سعید اخباری همراه بود؛ بعد از گذشت یک مدت بسیار کوتاه، مجتبی خورشیدی، سرپرست فعلی تیم ملی به عنوان سرمربی ماشین انتخاب شده و در تمرینات این تیم حضور یافت اما عمر سرمربیگری او در تبریز خیلی کوتاه تر از این بود که حتی یک بازی روی نیمکت حضور داشته باشد. تیم در هفته نوزدهم بدون سرمربی راهی سیرجان شده و مغلوب گل گهر شد و بعد از آن علیرضا اکبرپور به عنوان سرمربی جدید انتخاب شد؛ دو بازی خوب و کسب دو تساوی مقابل آلومینیوم و سایپا، ماشین سازان را کمی امیدوار کرد اما شرایط سخت تر از آنی بود که بتوان انتظار تحول در این تیم را داشت. شکست ها بار دیگر از راه رسیدند و ماشین سازی با هدایت اکبرپور 4 شکست متوالی را متحمل شد تا دیگر امیدی برای بقا نداشته باشد، حتی با وجود کسب پیروزی هفته گذشته مقابل مس با سه گل! آنها در هفته بیست و هفتم با یک گل مغلوب فولاد شدند تا این جمله که ماشین سازی حداقل روی کاغذ شانس بقا دارد هم از بین برود و این تیم به عنوان اولین سقوط کرده لیگ بیستم راهی دسته یک شود.

به این ترتیب سهمیه لیگ برتری گسترش فولاد که پله پله از لیگ استان به دسته آمده بود به دست ماشین سازی از دست رفت. باشگاه گسترش فولاد در سال 1387 تاسیس شد و در همان سال به مقام قهرمانی لیگ استانی دست یافت تا به لیگ دسته سه صعود کند؛ آبی های تبریز فصل بعد هم قهرمان لیگ دسته سه شده و به لیگ دسته دو صعود کردند. آنها در پایان فصل 89-88 که با نایب قهرمانی شان در جام حذفی همراه بود، سهمیه نیروی زمینی را خریده و راهی لیگ دسته یک شدند. بعد از دو فصل ناکامی در صعود، گسترش فولاد در فصل 92-91 قهرمان لیگ دسته یک شده و به لیگ برتر صعود کرد. این تیم پس از صعود به لیگ برتر، حضوری با ثبات در لیگ برتر داشت و توانست آرام آرام خود را در بدنه سطح اول فوتبال ایران حفظ کند تا اینکه در سال 97 به ماشین سازی تغییر نام داد؛ ماشین سازی اما وارث خوبی نبود و سهمیه ای که پله پله به دست آمده بود را به راحتی مال خود کرد و سپس آن را در لیگ بیستم از دست داد تا فوتبال تبریز بعد از سال ها، در فصل آینده لیگ برتری، تک سهمیه ای شود. این پایانی بود بر داستان لیگ برتری دردانه محمدرضا زنوزی که به تاریخ پیوست.