تمایل و یا عدم تمایل مردم به استفاده از ناوگان حمل و نقل عمومی، یکی از اصلی ترین و مهم ترین شاخص های توسعه و بلوغ اجتماعی هر جامعه مدرن محسوب می شود.
بر همین اساس، دولت ها و بخصوص نهادهای عمومی همچون شهرداری ها تلاش می کنند که با تقویت سیستم های انبوه بر مانند مترو و نیمه انبوه بر مانند تاکسی ها و اتوبوس ها، شاخص های زیست پذیری برای شهروندانشان را ارتقا دهند.
بر همین اساس باید نهادهای تصمیم سازی همچون شوراها بتوانند با تسلط کامل بر چنین مسائلی، جامعه را به سمت مدرنیته هرچه بیشتر و رفاه کامل و بدون نقص در حوزه حمل و نقل درون شهری رهنمون شوند.
کلانشهر تبریز نیز از جمله کلانشهرهای مهم ایران اسلامی محسوب می شود که با توجه به افزایش سریع جمعیت خود در طول زمان، بسیار زودتر از برخی کلانشهرهای دیگر، گام در مسیر توسعه و هوشمندسازی نهاده که متاسفانه در طول سالیان متمادی و در اثر کم کاری و بی خیالی شوراهای شهر و مدیران شهرداری به درجا زدن، اکتفا کرده است.
بر همین اساس می بایست شهروندان تبریزی، موضوعاتی همچون نوسازی ناوگان حمل و نقل بار و مسافر درون شهری، احداث پارکینگ های مکانیزه در بافت مرکزی شهر و جلوگیری از ترافیک های سرسام آور و هوشمندسازی حمل و نقل درون شهری را از کاندیداهای ششمین انتخابات شوراهای اسلامی شهر، مطالبه کنند.
به جرات می توان گفت که موضوع نوسازی ناوگان حمل و نقل عمومی و بخصوص تلاش برای هوشمندسازی شهر در این حوزه، به شعار همیشگی مسئولان، تبدیل شده است.
مدیران شهرداری و نمایندگان مردم در پارلمان شهری باید بدانند که حمایت چندانی از فعالان صنف حمل و نقل بار درون شهری نداشته اند و این عزیزان به رغم تمامی مشکلات و تنگناهای اقتصادی، از خدمت به مردم تبریز دریغ نکرده اند.
دیدگاهتان را بنویسید