به گزارش نوبر، متن اظهارات اخیر حاج محسن رستگاری که امروز در اختیار رسانه ما قرار گرفته به شرح زیر است:
با سلام و عرض ادب خدمت تک تک عزیزان فرارسیدن ایام فاطمیه را به محضر حضرت قائم(عج) و همه شما تسلیت عرض میکنم.پیامهای زیادی از دوستان دریافت میکنم درباره اینکه در ایام فاطمیه مراسمی خواهیم داشت یا نه! در این باب نکاتی را باید به حضورتان عرض کنم چرا که هییٔت متعلق به تک تک اعضا میباشد. اولا با توجه به محدودیت کرونایی چندین ماه است که هییٔت تعطیل میباشد ولی با توجه به اینکه تقریبا ۶ سال در مسجد سید تقی رهلی بازار مفتخر به میزبانی شما بودیم ابتدا خواستم تشکر کنم از اکثریت بازاریان رهلی که در این مدت میزبان هییٔت بودند و همیشه مارا مورد لطفشان قرار دادند ولی گله مندم از بعضی از مسیٔولین شهرمان که در این شهر ما را مقابل چند نفر که مساجد را همچون ارث پدر خود میدانند تنها گذاشتند .هییٔت تشنگان کوثر هفته ای یکبار دو ساعت از مسجدجهت برگزاری مراسم عزاداری استفاده میکرد و علی رغم تاکیدات صریح رهبری مبنی بر عدم پرداخت هزینه به مساجد سالانه به طور متوسط ٣٠ میلیون تومان ازبابت جلسات به حساب امنا مسجد واریز کردیم . مسجدی که نه پول برق،گاز، اب پرداخت میکند و نه هزینه ای انچنانی دارد. این را عرض کردم که بدانید بصورت مجانی در مسجد حضور نداشتیم و یک روز قبل هزینه جلسه باید پرداخت میکردیم تا درب مسجد را برای روز هییٔت باز کنند . البته این بی مهری ها فقط شامل حال هییٔت ما نبود و بسیاری در این شهر درگیر این مسیٔله هستند . بماند که در طول تاریخ همیشه این مکتب شیعه مورد ظلم و اذیت واقع شده اند ولی افسوس و هزاران حیف که در حکومت جمهوری اسلامی هییٔتها باید برای برگزاری مراسمات مذهبی با وجود صدها مسجد خالی باید دنبال جا و مکان باشند مگر نه اینکه اسلام را محرم و صفر زنده نگه داشته !!!؟ مگر در هشت سال دفاع مقدس همین هییٔتی ها از خاک و ناموس این وطن دفاع نکردند و شهید شدند!!؟ بنده یکی از مخالفین سرسخت احداث حسینه با وجود این همه مسجد در این شهر بودم ولی نمیدانستم مساجد ارث پدری بعضی ها شده که جز برای استفاده شخصی و یا سرویس بهداشتی برای درآمدزایی حق فعالیت دیگر را ندارند . مگر هییٔتها هفته ای دوبار دو ساعت در مسجد چه کار وقیح را انجام میدهند که این اقایان را عذاب میدهد ؟ حداقل ٣٠٠ جوان در هر هفته دو ساعت از تمام زرق و برق دنیا فارغ میشوند و چهار زانو در مجلسی میشنینن که هویت و اعتقاد ما در ان تبین میشود. دهها فعالیت به همت همین جوانان در مسجد برگزار میشد از برگزاری مراسمات جشن و عزا تا کمکهای معیشتی در همین مسجد انجام میشد که به جبر تعطیل شد!
هدف از بازگو کردن این مسائل این است که با معضل بزرگی در این شهر مواجه هستیم که هیچ کس قادر به حل ان یا نیست یا نمیخواهند این مسئله را یکبار برای همیشه حل و فصل شود . امیدوارم باز هم روزی را شاهد باشیم که مساجد به مردم واگذار شود تا کانونهای مردمی دوباره شکل گیرند و جوانان به جای دور دور در خیابانها وقتشان را در مساجد سپری کنند.
دیدگاهتان را بنویسید