نهادینه شدن اصل شایسته سالاری در مدیریت ها یکی از اصلی ترین مولفه های رشد و توسعه سازمانی است و رعایت این اصل در واگذاری مسوولیت ها در سازمان هایی نظیر شهرداری که با تعدد وظایف و مسوولیت ها، تخصص ها و شیوه های خدمات رسانی سر و کار دارند و نیز، به دلیل گردش مالی هنگفتی که در شهرداری وجود دارد، یکی از اساسی ترین اصول مدیریتی است که می تواند در صورت رعایت، حتی زمینه های انحراف و فساد در تمامی ابعاد آن را نیز از بین ببرد
متاسفانه در مدیریت شهری تبریز، طی سال های اخیر شاهد بوده ایم که هر مدیر یا عضو شورا یا شهردار، به محض تصدی مسوولیت، به جای رعایت اصل شایسته سالاری، زمینه را برای ورود اقوام و فامیل و آشنایان خود به بدنه شهرداری فراهم می کند و حتی برخی افراد در چنین سیستم معیوب مدیریتی، یک شبه مدارج ترقی و ترفیع را نیز طی می کنند.
چنین شیوه مدیریتی، خود در زمره مصادیق فساد و فسادزایی است، در حالی که مصادیق و شاخص های شایسته سالاری نظیر تخصص، پاکدستی، تجربه، نخبگی، کارآمدی، شجاعت، ریسک پذیری، قانون مداری و سلامت نفس، کم تر مورد توجه قرار می گیرند و این در حالی است که این شاخص ها باید مجددا به چرخه مدیریتی شهرداری بازگردد و من معتقدم تنها را نجات شهرداری و مدیریت شهری همین باشد.
دیدگاهتان را بنویسید