نوبرنیوز: کامبیز مهدی زاده: مشی سیاسی و گفتمان دموکراتها به نمایندگی جو بایدن در انتخابات فعلی، تفاوت چشمگیری با ترامپ و نه صرفا با محافظهکاران دارد. تفاوت آنجاست که، در کشوری که خود را مهد آزادی، دموکراسی و قانونمداری جهانی میخواند، امروز شاهدیم ترامپی قرار دارد که توییت میکند، اعلام تقلب میکند، قوانین را زیر پا میگذارد و بر دموکراسی، وقعی نمی نهد.
بنابراین به سختی بتوان از چنین مشی و گفتمانی توقع پایبندی به تعهدات بین المللی را داشت. همچنان که دیدیم نیز از زمان روی کار آمدن ترامپ تا به امروز، امریکا از سازمانها و توافقهای مهمی همچون سازمان بهداشت جهانی، پیمان پاریس و توافق برجام خارج شده است. اما نگاه کشور به نتیجه انتخابات امریکا و انتظار برای روی کار آمدن دموکراتها نیز تقلیل گرایانه است. چرا که به قدرت رسیدن جو بایدن و یا افرادی نزدیک به این تفکر تنها مسکنی موقت خواهد بود. با نگاهی بلندمدت باید اندیشید که اولا دولت جدید دموکرات تا چه حد بر رفع تحریم های ظالمانه علیه ایران اثرگذار خواهد بود و ثانیا چه ضمانتی وجود دارد که دولت بعد در امریکا مدافع پدیده ترامپیسم و مشی سیاسی این فرد نباشد؟ و دوباره همین آش و همین کاسه نشود؟
باید گره اقتصاد کشور از نفت باز شود
ما نتوانسته ایم گره اقتصاد خود را از نفت باز کنیم، باید غده سرطانی نفت را جراحی کنیم و هر جراحی درد و هزینه دارد. باید به سمت اقتصاد جایگزین یعنی اقتصاد فناورانه و بهره گیری از فناوری ها و نوآوری ها حرکت کنیم. معضل اصلی کشور ما جَوّ داخلی است، نه جو بایدن خارجی.
اگر نظام جمهوری اسلامی ایران به جمع بندی به مذاکره برسد و امریکا نیز به میز مذاکره ای که با عهد شکنی آن را ترک کرده برگردد، نیاز است مفصل بندی های جدیدی صورت گیرد. بدین ترتیب که ابتدا باید مکانیزمی حقوقی طراحی شود که با ضمانت هایی تعهدآور امکان خروج یکجانبه و بدعهدی هریک از امضاکنندگان را به حداقل برساند. نکته بعد اما به خودمان و تصمیمگیران کلان در عرصه سیاست و اقتصاد کشور در این دهههای اخیر برمیگردد. چرا که ما تا همیشه وقت نداریم. باید ابتدا خود را باور کنیم و راه عملیاتی آن همانگونه که ذکر شد فاصله گرفتن از اقتصاد نفتی و حرکت به سمت اقتصاد مبتنی بر فناوری خواهد بود. باید پیشرفت ایران ملاک باشد. مشکل اقتصاد کشور ما هم مسائل داخلی است و هم مسائل بین المللی.
دیدگاهتان را بنویسید